نگهداری از بلبرینگ ها
نگهداری از بلبرینگ ها : یک برینگ جهت کارکرد مطلوب باید به طور مناسب روانکاری شود تا از تماس مستقیم اجزاء برینگ و درنتیجه سایش آنها و نیز زنگ زدگی آن ممانعت به عمل آید. در انتخاب روانکار عوامل زیادی نظیر سرعت کارکرد و دما دخیل هستند و در این رابطه چندین نوع روانکاری مختلف اعم از گریس و روغن تولید می شود.
روانکار ها در اثر عواملی مثل فرسودگی و ترکیب با مواد زائد خواص روانکاری خود را از دست می دهد. لذا اضافه کردن گریس و تصفیه ی روغن در فواصل زمانی معین از مواردی است که باید رعایت شوند.
کلیه ی مواردی که بیان گردید برای نگهداری از بلبرینگ ها ضروری می باشد.
گریس کاری از عوامل مهم در نگهداری از بلبرینگ ها:
در نگهداری از بلبرینگ ها، گریس کاری یکی از فاکتور های بسیار مهم می باشد. حال در این مطلب به بیان فرایند گریس کاری به طور کامل خواهیم پرداخت.
در شرایط کارکرد نرمال ( سرعت، فشار، دما ) گریس کاربرد زیادی دارد. مزایای آن نسبت به روغن عبارت است از:
چسبندگی بهتر به برینگ و عدم چکه کردن به خصوص در مواقعی که شافت حالت عمودی داشته باشد و نیز عملکردی مشابه کاسه نمد در مقابل ورود بعضی مواد زائد و رطوبت به داخل برینگ.
اما باید توجه داشت که گریس زیاد نیز موجب بالا رفتن سریع دما به خصوص در سرعت های زیاد می شود. بنابراین فقط در مواقعی باید برینگ را کاملاً با گریس پر کرد که ۳۰ تا ۵۰ درصد فضای داخل محفظه با گریس پر شده و فضای آزاد کافی جهت انتقال گرما از برینگ به محیط اطراف از طریق گریس امکان پذیر باشد.
فقط در سرعت های خیلی کم و خطر خوردگی زیاد توصیه می شود که کل محفظه با گریس پر شود. مقادیر نرخ سرعتی که در جداول مشخصات برینگ ها قید می شوند در مواقعی که از گریس استفاده می شود کمتر از مورد روانکاری با روغن است و این به دلیل افزایش ناگهانی حرارت در شروع چرخش برینگ است.
پیشنهاد می کنبم برای آشنایی بیشتر با بلبرینگ های اصل مقاله نمایندگی SKF را نیز دنبال نمایید .
آشنایی کامل با ساختمان گریس
در این بخش به شرح ساختمان گریس خواهیم پرداخت تا به طور کامل با آن آشنا گردید.
ساختمان گریس شامل این موارد می شود:
۱_ روغن پایه یا Base oil: هشتاد و پنج تا نود درصد وزن گریس را روغن پایه تشکیل می دهد و نقش اصلی روانکاری را ایفا می کند. ویسکوزیته‌ی روغن (مقاومت در مقابل جاری شدن) مهم ترین خصوصیت آن است که جهت حفظ و باقی ماندن روانکار در بین اجزا غلتشی و ممانعت از تماس مستقیم آنها با یکدیگر باید به دقت بررسی و تعیین شود. این روغن می تواند طبیعی یا مصنوعی باشد.
۲_ غلیظ کننده یا Thickener: اکثراً ترکیبات صابونی فلزاتی مثل کلسیم، سدیم و لیتیوم هستند که مولکول های روغن پایه را به خود جذب نموده و موجب حالت خمیری شدن روانکاری می شوند. غلیظ کننده ی روانکاری علاوه بر مواد آلی فوق الذکر مواد غیرآلی مثل بنتونیت نیز می تواند باشد. ا
سم گریس نیز بر اساس نوع غلیظ کننده تعیین می شود مثل گریس سدیمی یا گریس کلسیمی. مقدار آن در گریس یکی از پارامتر های تعیین کننده ی درجه سفتی آن است.
۳_ مواد افزودنی یا Additives: جهت ایجاد خواص ویژه در گریس به آن اضافه می شوند مثل
- مواد ضد زنگ Anti rust جهت بالا بردن خاصیت ضد زنگ گریس.
- مواد ضد اکسیداسیون Anti oxidant برای ممانعت از اکسید شدن اجزاء متشکله ی گریس.
- مواد Extreme_ pressure_ ep برای بالا بردن مقاومت گریس در بین اجزاء برینگ در فشار های بالا. ۴
- مواد پایدار کننده یا stabilisers برای امتزاج کامل و همگن روغن پایه و غلیظ کننده.
روغنکاری بلبرینگ ها به چه شکل انجام می شود؟
استفاده از روغن به عنوان روانکار برای نگهداری از بلبرینگ ها در مواردی است که به علت سرعت و دمای بالا، گریس قادر به عملکرد مناسب نباشد و یا مکانیزم قطعات مجاور برینگ، قطعاتی مثل چرخ دنده باشد که به خاطر مسائل سرعت و اصطکاک ملزم به استفاده از روغن باشیم. آسان ترین روش روغن کاری استفاده از حمام روغن است.
مقادیر نرخ سرعتی که در جداول برینگ ها قید شده اند، در مورد استفاده از همین روش است. سطح روغن باید حداقل تا نصف پایین ترین قسمت اجزاء غلتشی (ساچمه، غلتک و…) باشد. با بالا رفتن سرعت، دما افزایش یافته و استهلاک روغن تسریع می شود. اجتناب از تمدید سریع روغن دلیل استفاده از سیستم گردش روغن است. در این حالت روغن بعد از عبور از برینگ ضمن تصفیه خنک نیز می شود که این امر در پایین نگه داشتن دمای بیرون بسیار مؤثر است.
در سرعت های بسیار زیاد استفاده از سیستم جت روغن روش مناسب تری جهت روانکاری است. با استفاده از روش روغن کاری قطره ای oil spot مقادیر دقیقی از روغن به هر برینگ می رسد. این امر توسط هوای فشرده انجام می پذیرد و در این روش امکان سرعت بالا برای برینگ از هر روش دیگر بیشتر است.
در استفاده از هر یک از روش های روغن کاری فوق الذکر وجود شیارها و شکاف های کافی و مناسب جهت خروج روغن از سیستم الزامی است.
اگر به دنبال محصولات اصل هستید پیشنهاد می کنم سری به محصولات بلبرینگ6205 بزنید
اهمیت جا زدن در نگهداری از بلبرینگ ها
در نگهداری از بلبرینگ ها اهمیت جا دادن مسئله ای است که نباید فراموش کرد. جا زدن ترجیحاً در محیطی بدون رطوبت و گرد و خاک و سایر آلودگی ها باید انجام شود. تمامی قطعاتی که با بیرون در ارتباط هستند مثل محفظه، شافت و… نیز باید تمیز شوند. دقت ابعاد و شکل این قطعات نیز باید کنترل شود و در این میان تلورانس برینگ نقش بسیار مهمی دارد.
هنگام جا زدن، برینگ را تا آخرین لحظه نباید از بسته ی خود خارج نمود. هر گونه موادی که برینگ جهت مقاومت در مقابل زنگ زدن و غیره به آنها آغشته شده نیز باید هنگام جا زدن پاک شوند. البته پاک کردن سطح بیرونی برینگ و سطح حلقه ی داخلی که
روی شافت قرار می گیرد، کافی است ولی اگر گریس که جهت روانکاری به کار برده می شود با این ماده تطابق نداشته باشد تمامی ماده از برینگ باید پاک شود.
برینگ هایی که کاسه نمد دارند هیچ گاه نباید شسته شوند. بسته به نوع و اندازه ی برینگ، از یکی از روش های مکانیکی ، هیدرولیکی و حرارتی استفاده می شود.
در هر حال هیچ یک از قطعات برینگ در معرض ضربه ی مستقیم نباید قرار گیرند و نیز ضربه ی غیرمستقیم فقط به حلقه وارد شود که باید جا زده شود. (حلقه ی داخلی در هنگام جا زدن بر روی شافت به حلقه بیرونی در هنگام جا زدن در داخل محفظه).
روش های دیگر برای نگهداری از بلبرینگ ها
برای نگهداری از بلبرینگ ها باید تمامی این موارد را رعایت کنید:
۱_ بررسی از طریق گوش دادن: به صدایی که قطعات در حین چرخش دارند خوب گوش دهید. این اولین گام در مراقبت از بلبرینگ ها می باشد. گوش شما به سادگی این کار را انجام می دهد، ولی این کار اصولی و مهندسی نیست و کفایت نمی کند. برای شنیدن بهتر صدای بلبرینگ ها دستگاه هایی طراحی شده اند که منجر به افزایش کیفیت و دقت در شنیدن می شود.
یکی از این دستگاه ها استتوسکوپ الکترونیکی است که از آن برای دریافت و آنالیز استفاده می شود. از دیگر دستگاه هایی که در این زمینه کاربرد دارند دستگاه های آنالیز ارتعاشات است که پایش وضعیت بلبرینگ را چک می کند. ارتعاشات بررسی شده کارکرد نادرست و غلط بلبرینگ را در زمان کار به واحد کنترل اطلاع می دهد.
۲_ بررسی از طریق کنترل حرارت: برای بررسی در این روش از دستگاه ترمومتر الکترونیکی استفاده می شود که دمای بلبرینگ را با دقت بسیار زیادی می سنجد، اما اگر بنا به شرایطی این دستگاه در اختیار نباشد می توان با گذاشتن کف دست بر روی یاتاقان از میزان دمای تقریبی آن مطلع شد. البته لازم است برای این کار احتیاط را رعایت کنید.
۳_ بررسی با ترموگرافی: اگر ساییدگی و اصطکاک در میان بخش های متحرک قطعات زیاد شود مثل فرسودگی برینگ، کارکرد نامناسب روانکاری و غیره منجر به افزایش غیرمعمول دمای بلبرینگ خواهد شد.
در مطالب بالا بیان کردیم که با استفاده از دست می توان زیاد شدن حرارت را به صورت نسبی سنجید، ولی دقت زیادی ندارد و راه دیگر استفاده از ترمومتر است که دقت بالایی دارد، ولی باید به سطح برینگ دسترسی داشته باشیم و برای آن دسته از بلبرینگ هایی که غیر قابل دسترسی هستند این کار با دشواری رو به رو است. پس باید از سنسور های ترموگرافی استفاده کرد که بهترین روش است و دمای قطعه را دقیق نشان می دهد.
۴_ بررسی چشمی: باید به وسیله ی چشم از سلامت روغن اطلاع کسب کرد و عملکرد بلبرینگ را ارزیابی کرد. امکان دارد به هر دلیلی کاسه نمد بلبرینگ اشکال پیدا کرده باشد و گرد و غبار به داخل آن نفوذ کند. بررسی چشمی ساده ترین مدل بررسی جهت نگهداری از بلبرینگ ها به حساب می آید.
نگهداری و مراقبت از بلبرینگ ها امری ضروری است که بدون رعایت اصول آن کلیه ی قطعات دستگاه های صنعتی با مشکلاتی درگیر خواهند شد که منجر به اختلال در کارکرد می شود.
بدون دیدگاه